White'a
Club
W romansach historycznych często przewija się nazwa „klub
White'a” ( znany też pod nazwą Klub Dżentelmenów White'a ).
Stowarzyszenie to zostało założone w 1693 roku przez Francesco
Bianco i miało służyć do rozprowadzaniu czekolady, w ówczesnych
czasach bardzo drogiej. Potem klub ten stał się zamkniętym
stowarzyszeniem, a członkami White'a mogli zostać tylko mężczyźni
z arystokratycznych kręgów, czyli baronowie, książęta itp.
Kobiety miały tam absolutny zakaz wstępu. Gdyby któraś pokusiła
się tam zajrzeć wywołałaby wielki skandal.
W klubie tym
najczęściej jadano obiady, uprawiano hazard czy też czytano gazety
i rozmawiano przy szklaneczce szkockiej. Panowie, którzy zdołali
zdobyć członkostwo ( czasami poparci przez jednego z dżentelmenów
należących do grupy ) musieli zachować tajemnicę, czyli nic co
się wydarzyło w klubie lub między nimi nie mogło roznieść się
na salony. Ta zasada była bardzo skrupulatnie przestrzegana.
W klubie również
znajdowała się księga zakładów, które były również tajemnicą
i żaden dżentelmen nie mógł nawet słówkiem pisnąć o
zakładzie, nawet jeśli dotyczył on króla Anglii lub innej, ważnej
osobistości. Przykład:
Baron Steferson
założył się z markizem Cainbridge o to, że uwiedzie żonę
księcia Walii. Do księgi zakładów wpisywano imiona mężczyzn,
którzy się założyli, cel, okres ile miałby dany zakład trwać
i stawkę. Panowie, którzy byli świadkami tej sytuacji muszą
zachować tajemnicę nawet, jeśli zakład barona i markiza wywoła
ogromny skandal i dotyczy on samego księcia Walii.
Tytuły
arystokratyczne oraz ich dziedziczność
Tytuły szlacheckie w Wielkiej Brytanii, zaczynając od najniższego.
baronet – ten
tytuł używany był tylko w Wielkiej Brytanii.
baron
wicehrabia
hrabia
markiz
książę
Prawo
Wielkiej Brytanii przewiduje, że spadkobierca para, baroneta,
księcia, markiza czy hrabiego dziedziczy po przodkach nie tylko
tytuł, lecz także siedzibę i cały majątek rodowy. Zgodnie więc
z prawem pierworództwa najstarszy syn otrzymuje w spadku praktycznie
wszystko. Zasada ta została wprowadzona po to, by chronić majątki
przed parcelacją i zapewnić odpowiednią sukcesję kolejnym
dziedzicom. Dlatego też dzieła sztuki, meble, srebra i inne cenne
przedmioty są niejako przypisane do tytułu, a więc przekazywane
dziedzicznie i
aktualny
właściciel nie może ich sprzedać, a tym samym roztrwonić majątku
rodowego.
Tytuły
są dziedziczone tylko w linii męskiej. Jeśli głowa rodziny nie ma
syna, spadkobiercą zostaje mężczyzna najbliżej spokrewniony,
choćby był tylko kuzynem. W kilku wypadkach sukcesja, z braku
męskiego potomka, przeszła rzeczywiście na kobietę. Podobne
sytuacje dotyczyły starodawnych godności angielskich i szkockich,
jeżeli przy ich nadaniu uwzględniono odpowiednią klauzulę.
Izba
Lordów
Izba Lordów powstała w XIV wieku i trwa do dziś, choć w 1649 została zlikwidowana przez Olivera Cromwella. Przywrócono ją w 1657 roku.
W
skład Izby wchodzą parowie duchowni i świeccy, zwani lordami.
Lordowie
świeccy pełnią swoją funkcję dożywotnio, chyba że zostanie im
odebrany tytuł szlachecki, co zdarza się rzadko np. jeśli któryś ze świeckich parów miał poważny konflikt z prawem ( np.
morderstwo ).
Miejsce
w Izbie Lordów jest dziedziczne.
Ulice
Anglii, place oraz słynny Hyde Park.
Korzystałam z własnej wiedzy oraz Wikipedii.
Upper Brook Street - elegancka dzielnica, w której znajdowały się domy arystokratów. Można było również wynająć rezydencję na określony sezon.
Hyde Park - słynny londyński park, który podzielony jest na dwie części przez jezioro Serpentine.
Oxford Street - jej nazwa wywodzi się od części dawnego Londynu – Oxford Road, która rozpoczynała się w Newgate. Oxford Street pokrywa się ze szlakiem rzymskiej ulicy, via Trinobantina, która łączyła Hampshire i Colchester i stała się jedną z największych ulic prowadzących do i wyprowadzających z miasta. W XIX wieku przy Oxford Street otwarto liczne sklepy.
Regent Street - to jedna z pierwszych ulic wybudowana według planowego projektu. Jego początki sięgają roku 1666, kiedy po Wielkim Pożarze Londynu angielski architekt Sir Christopher Wren narysował plan odbudowy miasta, który uwzględnił obszar dzisiejszej Regent's Street. Inicjatywa została porzucona i dopiero w 1811 roku John Nash sporządził obszerne plany, wyróżniających się architektonicznie ulic i przestrzeni publicznych: Carlton House Terrace przy The Mall, Piccadilly Circus, Regent Street i Regent's Park.
Bedlam - szpital psychiatryczny.
Newgate - wiezienie w Londynie, położone na rogu ulic Newgate Street i Old Bailey, u wejścia do City of London
Tower of London - więzienie, z którego nie było ucieczki, ponieważ wejście było zaraz nad wodą – podpływano łódkami i tam prowadzono więźniów do celi. Więziono tu m.in. króla Anglii Henryka IV, królową Annę Boleyn, Thomasa More'a, Thomasa Cromwella, Lady Jane Grey, żeglarza Waltera Raleigha
Powozy
konne w XIX wieku.
Bryczka
- czterokołowy
pojazd
zaprzęgowy, lekki, odkryty, resorowany,
od XVIII wieku
często używana w Polsce,
na wsi w celach
gospodarczych
i komunikacji.
W Europie
Zachodniej była pojazdem podróżnym.
Ekwpiaż
-
rodzaj
luksusowego, lekkiego powozu,
pojazdu konnego z zaprzęgiem,
znany w XIX wieku.
Faeton
- fantazyjny sportowy z początku XIX
wieku czterokołowy pojazd konny ciągnięty przez jednego lub
parę koni z przesadnie dużymi kołami i bardzo lekkimi resorami
oraz niewielkim pudłem. Szybki ale niebezpieczny swą nazwą
nawiązywał do mitycznego Faetona
i jego tragicznego powożenia rydwanem słońca.
Kariolka
- rodzaj
małego spacerowego odkrytego powozu,
dwu lub czterokołowego. Był to pojazd jednokonny z siedzeniami
pokrytymi skórą i wyposażany w drewniane, zazwyczaj, resory. W
typowej kariolce obok powożącego było miejsce dla jednego, góra
dwóch pasażerów. Pojazd był modny w sferach dworskich w okresie
od II połowy XVIII
wieku do pierwszej ćwierci XIX
wieku.
Lando
-
znany od XVIII w.
otwarty powóz czterokołowy, dwu- lub czterokonny, z czterema
miejscami dla pasażerów i z podwyższonym siedzeniem z przodu dla
powożącego
Korzystałam z Wikipedii.
Informacje będą uzupełniane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz